राज महालासमोर एक मोठे पटांगण होते. तेथेच सामना भरणार होता. सकाळ पासूनच भाग घेणारे तसेच बघे लोक पटांग़णावर जमू लागले. महालानजीक राजाचे उंच आसन होते. या आसनासमोरच दूर एका झाडाला, अंगावर एकच लाल टिपका असलेला. एक मोठा फिरता गोळा टांग़लेला होता. नेमका लाल ठिपकाच शरसंधानाने जो वेधेल तो जिंकेल.
वेळ झाली. राजा आसनावर विराजमान झाले. सगळीकडे शांती पसरली. राजाजवळ एका सोनेरी ताटात तो रुपेरी बाण ठेवला होता. तुतारी वाजली. एकेके वीर पुढे येऊन आपली कला दाखवू लागला. नशीब आजमावू लागला पण.......
अनेकानेक वीर आले नि गेले पण लाल खूण कोणीही वेधु शकला नाही. एका वीराने तीन बाण सोडावेत असा नियम होता. अखेर राजाने सेनापती धुरंधराला आज्ञा केली. सेनापतीने पहिला बाण सोडला. तो हुकला, दुसराही हुकला. आता शेवटची संधी होती आणि तिसरा बाण सोडला. तो नेमका लाल टिपका वेधून गेला. लोक आनंदले. धुरंधर आनंदला. लोकांनी जयघोष केला. पण हे काय? हा कोण ? हा कोणाचा आवाज ?
वेळ झाली. राजा आसनावर विराजमान झाले. सगळीकडे शांती पसरली. राजाजवळ एका सोनेरी ताटात तो रुपेरी बाण ठेवला होता. तुतारी वाजली. एकेके वीर पुढे येऊन आपली कला दाखवू लागला. नशीब आजमावू लागला पण.......
अनेकानेक वीर आले नि गेले पण लाल खूण कोणीही वेधु शकला नाही. एका वीराने तीन बाण सोडावेत असा नियम होता. अखेर राजाने सेनापती धुरंधराला आज्ञा केली. सेनापतीने पहिला बाण सोडला. तो हुकला, दुसराही हुकला. आता शेवटची संधी होती आणि तिसरा बाण सोडला. तो नेमका लाल टिपका वेधून गेला. लोक आनंदले. धुरंधर आनंदला. लोकांनी जयघोष केला. पण हे काय? हा कोण ? हा कोणाचा आवाज ?
0 comments:
Post a Comment